Σαβάλια Ηλείας

Σαβάλια Ηλείας  
Για όσους νοσταλγούν και για όσους νοιάζονται για το χωριό μας...

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

Χρώματα φθινοπώρου

Η απλότητα της ομορφιάς θέλει τα μάτια της ψυχής



που αποζητά στη μοναχικότητα το μεγαλείο της αγάπης


το φώς στο ταξίδι


στην τρικυμία την αφοσίωση


καταφύγιο στο μετά 


ενόραση στο απέραντο



και στη θέα του


σιγουρεύει το Αύριο.



φωτο: Σαβάλια, φθινόπωρο 2012 

μουσική (πατήστε το βέλος για να ακούσετε)

Skellig by Loreena McKennitt

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Άνθη Ακήρατα (αναδημοσίευση)

Αναδημοσίευση από e-Apenanti.blogspot.com


...Και ήλθεν ο Νικηφόρος ο Xοιροβοσκός στο παλάτι της έγκλειστης βασίλισσας
και γονυπετής την παρακαλούσε να δεχθεί την έκπτωσή της σαν δώρο Θεού.
Και ακόμη να του αποκαλύψει που ήταν κεκρυμμένος ο βασιλικός θησαυρός.
Και η Ειρήνη του απεκάλυψε τον θησαυρό. Αν και ήξερε τι κουμάσι ήταν.
Και σαν ανταμοιβή την εξόρισε και από το παλάτι του Ελευθερίου στο οποίο
ήθελε να ζήσει δηλώνοντάς του την τελευταία της επιθυμία.
Και όταν ο θησαυρός απεκαλύφθη, η Ειρήνη εξορίστηκε στη Λέσβο.
Και ευθύς μετά φαρμακώθηκε και ο Νικήτας ο Τριφύλλιος φίλος και σύμμαχος
του Νικηφόρου του Χοιροβοσκού...
Θεοφάνους, Χρονογραφία

Γράφουν και ξαναγράφουν την παράδοση της Ιστορίας. Αντιγράφουν και υπογράφουν τις συνταγές των μνημονίων της. Ο Νικηφόρος ο Χοιροβοσκός, ο Νικήτας ο Τριφύλλιος και ο Λέοντας ο Σαραντάπηχος. Ορίζοντας, κατά πώς λένε, τις βουλές μας, που τους όρισαν στα μετερίζια της προδοσίας.

Τί κι' αν το κλάμα του βουβού πόνου σαν υπόηχος οργώνει τη γή. Τί κι' αν χθές, προχθές, αύριο και μεθαύριο αυτή η γή στέλνει τους χρησμούς της. Τί κι' αν τα σημάδια των θεών άλλα κελεύουν: Ούτε την ανάπτυξή τους θέλει η Γή, ούτε τη φιλανθρωπία τους επιθυμεί.

Γράφουν και ξαναγράφουν την παράδοση της ιστορίας. Σε στόματα ανιστόρητων, σε πέννες δολερών επιβητόρων της. Μικρό τόσο δά το αντάλλαγμα, όσο και η ψυχή τους. Μια φεγγαροπερπατησιά στην εξουσία, λύτρα ένα τιμάριο της χώρας.

Μένω βουβός, αναμένοντας την οργή της Γής. Που σαν αρχαία θεά θα στείλλει τους κεραυνούς της πάνω στα στίφη των βαρβάρων. Κεραυνούς Σοφίας που γεννά τη δύναμη και εμπνέει τον ηρωϊσμό. Σαν έναν Δίκαιο Κριτή που θα στέρξει σε τούτες τις μυριάδες των πολεμιστών της αγιοσύνης. Που μήτε τα συναξάρια, μήτε πρωτόκολλα βραβεύσεων θα τους καταγράψουν ποτέ. Αφανείς άγιοι, απόκληροι της ευλογίας όλων των εξουσιών.

Περιμένω, να δώ τον Νικήτα τον Τριφύλλιο να φαρμακώνεται από τον Νικηφόρο τον Χοιροβοσκό, ανταμοιβή για τις υπηρεσίες του. Και τον Βαρδάνιο να τυφλώνεται από τους Λυκάονες του Νικηφόρου για την αποστασία του. Κατά πως η Ειρήνη τύφλωσε το γυιό της για να γίνει Αγίακαι Βασίλισσα. Γράφεται και ξαναγράφεται η Ιστορία.

Κι' έτσι με βρίσκω σήμερα. Με ματιές πίσω στα πεδία της καταστροφής και του πόνου. Με εικόνες από τους ονειρεμένους κήπους, που στόλιζαν κάποτε τα αληθινά παλάτια των ανθρώπων της Ηλείας.

... κατά κεί που οι δέκα πληγές των Φαραώ μία-μία επιπίπτουν πάνω στα σπίτια και στα περιβόλια των ανθρώπων της. Πάνω στους ναούς της ιστορίας της και πάνω στα επανθίζοντα Μνημεία της, δημιουργήματα και δώρα ενός άλλου Θεού, που ευδόκησε να αφήσει σε τούτη τη γή. Για να λαμπρύνεται η ζωή και το διάβα των ανθρώπων της.

Και είναι ο πόνος, ο θρήνος, η καταστροφή που γεννάν μιαν άλλη ομορφιά, ικανή να γητέψει τις πληγές πάνω στα σώματα και μέσα στις ψυχές. Είναι ο θρήνος που γεννά την ανείπωτη Χαρά για το ξαναγέννημα, το σμίξιμο των ανθρώπων, η δίψα για το Φώς του Προμηθέα, το μοίρασμα μιας μοίρας κοινής με τη δικαιοσύνη. Μα κι' όπου κι' αν σταθώ πια, σε τούτη την πατρίδα, τούτο το βάλσαμο μου προσφέρεται κάθε στιγμή και σε κάθε γωνιά της. Είναι τα Ακήρατα Άνθη της που στολίζουν τις κατεστραμμένες αυλές, τα σκοτεινά σπίτια, θωπεύουν τα πεινασμένα κορμιά, γιατρεύουν τον πόνο. Άνθη Ακήρατα, σε όλες τις εποχές.

Και βρίσκω ανάμεσα στα χαλάσματα, ανάμεσα στις βυθισμένες στις λάσπες βιοτές, ρίμες και στίχους για παραμύθια μαγικά, ύμνους συντόνως τεθηγμένους, σαν εκείνους που μόνο η (λαϊκή) μούσα των αιώνων μπορεί να υφάνει. Και κοιτώντας πάνω στον ουρανό, πίσω από τα νέφη της λαίλαπας, βλέπω αστέρια τ' ουρανού από ύλη ηρώων ανθρωπιάς και αυταπάρνησης να συγκατανεύουν με χαμόγελα.

Ανθρωπιά και Αυταπάρνηση, σαν αυτή που αντίκρυσα χθές στους βάλτους της καταστροφής. Σαν αυτή που συναντώ κάθε μέρα στους δρόμους της πόλης. Ψίθυροι μιας αύρας, ανάσες Σιωπής που θέλει να γίνει Ήχος.

Άνθη Ακήρατα, που θρέφει το φώς του Προμηθέα, που δεν μαραίνει ο πόθος της Ειρήνης της Αθηναίας και η δίψα του Νικηφόρου του Χοιροβοσκού για εξουσία και θησαυρούς.

Πορευόμενοι...



Η Θυσία λιγοστεύει τον πόνο, εκμηδενίζει την Απώλεια, Φώς χορηγεί για τις υπόλοιπες νύχτες. Έτσι πορεύτηκε η ανθρωπότητα αιώνες τώρα, κι' έτσι θα πορεύεται. Κατά τους ανθρώπους και τα έργα των.

Έργα χαλύβδινα αν..
...η γυναίκα του Πρωτομάστορα μόνη της πέσει στη φωτιά, αν το μεγαλείο της ψυχής της Λάμψει μέσα στη νύχτα. Και ακόμη είναι, το μεγαλείο της Ιφιγένειας που θα κάνει τα στοιχειά της Άπνοιας να αποτραβηχτούν στα σκοτάδια τους.
Και η θυσία του Πρωτομάστορα και η θυσία του Αγαμέμνονα Φρυκτωρίες στις βουνοκορφές και στοιχειωμένοι από τον καιρό Φάροι στ' αφιλόξενα πέλαγα.

******

Τέτοια τα παιγνίδια των θεών στο γίγνεσθαι των μεγάλων στιγμών της Ιστορίας. Που, αν μένει βουβή και άφωτη, γκρεμοτσακίζεται στα σκοτάδια του Αχέροντα.

Λίγο σηκώθηκαν οι φωνές, λίγο πιο δυνατά μίλησε η ψυχή και το κόμμα της Goldman Sachs απόρησε για την απουσία πάνω από 40 εκλεκτών του από τον χορό του εκβιασμού και της προδοσίας. Και το πρωθυπουργεύον ανδρείκελο άρχισε ν' αποκτά ανθρωποειδή χαρακτηριστικά. Χρώμα σάρκας κίτρινο, χροιά φωνής μεταβλητή από διαμορφωτές (Oscillators) σπασμών θανάτου, δέρμα φέρον, κάθιδρο. Σπάνε και από μόνα τους τα ΑΤΜ, όσο και να μη το θέλουν οι κατασκευαστές των.

Και το υπερφίαλο διάδοχο ανδρείκελο, το αντι-μνημονιακό ΑΤΜ, ξετσίπωτο από καιρό, πώς κανείς δεν τόχε διαβλέψει πώς έχει δέσει κόμπο την υπόσχεση του γεφυροποιού νονού του, πώς μια μέρα πρέπει να αναβιώσει τις μέρες της ένδοξης δεξιάς και θα γίνει πρωθυπουργός; Βάδισε έως τα άρρητα των συνταγών του Γιωργάκι, έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό, άστραψε και βρόντηξε το πατριδοκάπηλο σκήνωμα της δεκαετίας του 50. Για νάχει μια σελίδα και αυτό στην ιστορία που έγραψε η παράταξή του. Περιστοιχισμένο από κόλακες τραπεζίτες, από εκλεκτά υποκείμενα των οίκων αξιολόγησης και από νεοφανείς αστέρες του πατριωτισμού που ξέρει να ξεπουλάει πατρίδες και να ξεκληρίζει οικογένειες με το σπαθί και τη θρησκεία. Σαν τον περιβόητο κυρ-Φαήλο, συναγωνιστή του κυρ-Καρατζαφέρη στις πιρουέτες και τις κωλοτούμπες.

Λίγα βήματα έξω από την πόρτα μας και είδαμε τα θαύματα. Είδαμε και τα φαντάσματα που μας περιτριγύριζαν, τάζοντάς μας τη γή της επαγγελίας των αγορών. Μπήκαμε στην αυλή των θαυμάτων τους, είδαμε γυμνούς σάλιαγκες συνωστιζόμενους κάτω από τη βροχή των πτυάλων των αγορών για λίγη δροσιά και προστασία από τη φωτιά που έκαιγε τριγύρω τους.

Και είδαμε το μπόϊ τους και είδαμε, πως η δύναμή τους είναι ο φόβος μας, το ψέμμα τους και μερικοί τόνοι χημικά, ληγμένα από το 1981. Τόση επάρκεια εξασφάλισε ο αλήστου μνήμης υπουργός του εθνάρχη Καραμανλή, Μπάλκος. Μέντορας και αυτός του Αντωνάκη του πατριώτη.

Λίγα βήματα που κόστισαν τόσα πολλά...
..και σε επιδόματα αυτοπρόσκλητων υπερασπιστών των εντολών των τραπεζιτών, των κάθε φάρας τοκογλύφων και αρπαχτικών τούτης της χώρας. Υπερασπιστές, λοιδωρούμενοι και από αυτή τη λογική τους, προδότες μιας πάστας που δεν έχει ακόμη κωδικοποιηθεί σε ποιά ομοταξία ανήκει. Προδότες - κήρυκες της προδοσίας μέχρις εσχάτων, μέχρι και τα στερνά τους - πάνω στην κρεμάλα. Ο Ιούδας, ο Εφιάλτης που δεν πορεύτηκαν έως το τέλος, είναι μπανάλ στη σημερινή εποχή των Αγορών. Ο κυρ-λιανός, αυτοσυστηνόμενος σαν καθηγητής πνευματικού ιδρύματος, σήμερα πρωί-πρωί σπάει τα ταμπού του Ιούδα. Όλα και όλα δουλειές μισές δεν επιτρέπονται. Το νάχεις πρότυπο τις τρεμούρες-λίγο πριν την κρεμάλα-των πρετεντέρηδων-είναι απευκτέον έως ουδόλως φιλελεύθερον. Το πρότυπο των αδελφών καψή είναι το αποδοτικότερον.

******

Κάθαρση, αυτή τη φορά μιάς θείας Κωμωδίας. Που όταν σε κάποιο πολύ κοντινό μέλλον ανακαλύψουμε πως όλα αυτά τα ανθρωπάρια- νάνοι, βγαλμένα από φυτώρια των γεωσπορέων των Αγορών, θέλησαν να κυβερνήσουν τις ζωές μας. Όταν ανακαλύψουμε πόσο βαθειά μέσα μας είχε ενσταλλαχθεί, πότε σε μικρές και πότε σε μεγάλες δόσεις, το δηλητήριο αυτών των γεω-πόνων. Πόσο μια απλή εξίσωση της Οικονομίας των Αγορών, είχε αναχθεί σε επιστήμη παραπλάνησης, καταλήστευσης και εκφοβισμού.

Ένα ακόμη βήμα μας ίσως αρκεί για να φθάσουμε έως εκεί. Αντιστρέφοντας την εξίσωσή τους: Ο θάνατός τους, η Ζωή μας.

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

Ξεκινάμε.. (αντί προλόγου)

Φίλοι και συγχωριανοί ξεκινάμε μια προσπάθεια προβολής του χωριού μας, των Σαββαλίων Ηλείας (όπως ορθά γραφόταν παληά). Τους λόγους ας μην τους αναλύσουμε. Ας αφήσουμε το αποτέλεσμα να τους δείξει..

Παρακαλούμε λοιπόν όποιον αναγνώστη θέλει να συνδράμει σε αυτή την προσπάθεια, να γίνει και αυτός συνεργάτης μας, ή να μας στείλλει ό,τι υλικο (φωτογραφίες, κείμενα, ειδήσεις, μαρτυρίες) για το χωριό μας.
Η αποστολή του υλικού να γίνει με e-mail στη διεύθυνση:savaliahleias@gmail.com

Θεωρούμε επομένως ότι οι σελίδες μας είναι υπό κατασκευή.

Ευχαριστούμε προκαταβολικά για το ενδιαφέρον σας, την αγάπη σας για το χωριό μας και τη βοήθειά σας.

η συντακτική ομάδα